സൌമ്യം സുന്ദരം ഗ്രാമ്യം !

----ഗിത മുന്നുര്‍ക്കോട്----

ഗ്രാമമേ, നന്മ തൻ നിറവിന്റെ പൊരുളേ ,

നീയെന്നിലുടഞ്ഞലിഞ്ഞതാമാത്മ താളം !

മഞ്ഞിൻ കണച്ചില്ലുകൾ തൂകിച്ചിരിച്ചും കൊ-

ണ്ടെൻ സ്മൃതിമുകുളങ്ങളെയുണർത്തുന്നു നീ.

സ്വച്ഛമാം പച്ചിലകളിലഴകിൻ തിണർപ്പെഴും

ഐശ്വര്യകനികളുടെ സുരഭില ദൃശ്യപുണ്യം;.

നിറവയൽ നട വഴികൾ തീണ്ടിത്തലോടുന്ന

നെൻ മണി ഗന്ധങ്ങൾ തത്തും വരമ്പുകൾ;

കാറ്റു വന്നിക്കിളിക്കൂട്ടുമ്പോൾ മാംചില്ലകൾ

തലയറഞ്ഞാടിയുതിർക്കുന്ന തേൻ മാങ്ങകൾ ;

നിറനിരച്ചെറുമികളിൽ,ചേർമണ്ണിൻ പച്ചകളിൽ

തരിവളകൾ കൊയ്യുന്ന പുഞ്ചയുടെ പാട്ടുകൾ;

കന്നു പൂട്ടും ചെറുമന്റെ മേനിയിലുറയുന്ന ക്ലേശം

ആയാസശിഷ്ടം മുളപ്പിച്ച തൂമ്പോലകൾ ;

കനിവാർന്ന തണലുകൾ കുളിർക്കതിർക്കുടകൾ

അരിയ വല്ലികളരുമയോടുമ്മിക്കും മല്ലികൾ;

കളകളം രവമധുരമൊഴിയൊഴുകും കൈപ്പുഴ;

പൂംചോലയ്ക്കപ്പുറമിപ്പുറം വാസനക്കൈത ;

തുമ്പക്കുടങ്ങളിൽ തേനുണ്ണും തുമ്പികൾ

വേലിയിറമ്പിലേയ്ക്കിഴയുന്ന തൂമുല്ല രാഗം ;

മൈതാന വിസ്തൃതി, മുറ്റമതു കയറുന്ന പൂമുഖം

നാലുകെട്ടുമകത്തൊരു കേളീ നടുമുറ്റവും ;

വേനലിൻ കായ്ക്കറികൾ തെക്കിനിഞാത്തുകൾ,

വെള്ളരിക്ക, മത്തൻ, കുമ്പളങ്ങത്തൊങ്ങൽ ;

ആട്ടുകട്ടിലിൽ സ്വയം രമിച്ചാടുന്ന വേളകൾ

ചമ്രം പടിഞ്ഞിരിയ്ക്കും മരപ്പലകകൾ ;

കൈവീശറി ചാലേ തൂകുന്ന ചാമരക്കാറ്റുകൾ

പുൽ‌പ്പായ് വിരിയ്ക്കുന്ന വിശ്രമ നിദ്രകൾ ;

മധുര നൈവേദ്യങ്ങളിലയടയപ്പങ്ങൾ

ജന്മനക്ഷത്രപ്പായസമൂട്ടുന്ന നാക്കിലസ്സദ്യകൾ ;

ശ്രീതിരികൾ കോർത്ത് കതിർക്കുലത്തോരണം

കൊത്തളങ്ങളിലകങ്ങളിൽ മൺ കലക്കലപില ;

താഴ്വരത്തോപ്പിലെ പുല്ലിട്ട മെത്തയിൽ

കുന്തളിച്ചാടിയുമോടിയും കളിച്ചും തിമർത്തും ;

തലകുത്തി കുട്ടിക്കരണം മറിഞ്ഞിട്ടു പെട്ടെന്ന്

മാഞ്ഞു മറഞ്ഞുപോം കുട്ടിക്കുസൃതിത്തരങ്ങളും ;

ഇന്നെൻ സ്മരണയിൽ  കിണുങ്ങുന്നു ബാല്യം

സ്നേഹലാളിത്യങ്ങളിൽ തുഴഞ്ഞെതാം നാളുകൾ ;

എത്ര സുകൃതികൾ , കൊയ്ത്തുകൾ കൂട്ടയ്മകൾ

സ്വച്ഛശ്രേയസ്സിന്റെ ശ്രീയെഴും ഭാവങ്ങളെ-

ന്റെ പാഥേയങ്ങളിലൊളിപ്പിച്ചു ഞാൻ വച്ചി-

ട്ടൽ‌പ്പാൽ‌പ്പമിന്നും നുണഞ്ഞു ഭുജിക്കുന്നു ;

അവനിയിൽ വാഴ്വിൻ സമൃദ്ധിയുടെ ജീവനം

നിറവർണ്ണ കാഴ്ച്ചയ്ക്ക്, നന്മയുടെ വേഴ്ച്ചയ്ക്ക്

ശന്തി തൻ പരിശുദ്ധി തൻ  സത്യാർത്ഥ വാഴ്ച്ചയ്ക്ക്

ഗ്രാമ്യമേ, നീയെന്നുമിന്ദ്രിയ ചോദനം, പ്രചോദനം !