SREE ശ്രീ.

പ്രണയമെന്നതിങ്ങനേയോ..
************************************
കിനാവല്ലെന്നൊരു കൌതുകത്തിലായിരുന്നോ
കതകു തുറന്നത്…
അശനിപാതമോ അശ്വവേഗങ്ങളോ അല്ലതന്നെ
നോട്ടങ്ങളാണ്…
അരക്കെട്ടിനെയാണോ കാഴ്ച്ചവട്ടങ്ങളെയാണോ
ഇറുക്കിയിട്ടത്…
മിന്നൽച്ചാട്ടങ്ങളായിരുന്നുവോ 
ഉതിർന്നതെന്ന
പിരിമുറുക്കത്തിൽ
മഞ്ഞുരുക്കത്തിൽ
നെഞ്ചിൻകൂട്ടിലേക്കിഴഞ്ഞത്
നൊമ്പരസുഖം…
ആരും പറയാതെയറിയണം
കൊടുംകാറ്റാണ് 
പ്രണയമെന്നത്…
കൺകാതുകൾക്ക് വിസ്തരിക്കാനൊരു ഞൊടിയിട
ഇടം കൊടുക്കാതെ
തരിപ്പിച്ചു തൂണാക്കുന്ന മായികചുംബനവലയത്തിൽ
സുതാര്യമായി
വിരൽവിരുതുകൾ നഗ്നരൂപത്തിൽ വിരിച്ചിടുമ്പോൾ
ഒന്നുമേൽക്കാത്തപോലെ
ബോധാവബോധങ്ങളിൽ തളർന്ന് പോകുന്നതെന്തോ
എന്നൊന്നും നിരൂപിക്കാത്ത
രോമകൂപങ്ങളിലാഴ്ന്നുപോയ പ്രണയലഹരിയതിന്റെ
മൂർദ്ധന്യത്തിൽ
പ്രകൃത്യാ കിട്ടുന്നുവോ 
ഒന്നിക്കുന്നതിന്റെ തിരിച്ചറിവ്…
എങ്കിലുമൊടുക്കം
പിളർപ്പിനിട്ടേക്കുമോ തുടക്കമെന്ന് ശേഷിക്കും വ്യാകുലത
അതല്ലേയീയാലസ്യം….

അക്ഷരക്കാടുകളിലേയ്ക്കൊരു വിനോദയാത്ര ************************************************* രക്താക്ഷരികൾ പൂക്കുന്ന ഹൃദയചുംബനങ്ങൾ കായ്ക്കുന്ന മനുഷ്യവായനക്ക് അക്ഷരക്കാട്ടിലേക്ക് ഞാനുല്ലാസയാത്ര പോകുന്നു...
പാഥേയമായി സ്നേഹച്ചൂടിൽ പാകം ചെയ്ത മനസ്സുറപ്പുകൾക്കൊപ്പം നന്മവറ്റുകളല്പം  കരുതണം
തുളുമ്പിത്തൂവുന്ന തുറന്ന ഹൃദയകുംഭത്തിൽ കനിവിറ്റിക്കുന്ന കനികളും പാരസ്പര്യത്തിന്റെ വേരുക - ളൗഷധക്കൂട്ടുകളായടക്കിയ ദാഹജലം നിറച്ചു ചുമലിലേറ്റണം
വാക്കുശാഖികളുള്ള നിബിഢഹരിതവനങ്ങളിൽ നിന്നും നിലയ്ക്കാത്ത വർണ്ണവിസ്മയങ്ങളെ തുടിയ്ക്കുന്ന സ്വനവിസ്തൃതികളെ പെറുക്കിക്കൂട്ടണം
വായനയ്ക്കായ് വിയർക്കുന്ന ആസക്തിയുടെ

മനുഷ്യത്വത്തിനൊരു കടപ്പത്രം ********************************** അകലുംതോറും അടുക്കുന്നെന്നു തോന്നിക്കുന്ന ബന്ധനദൂരങ്ങൾക്കെന്തു നാമധേയം ?
തൊട്ടുനിന്ന് ചൊറിഞ്ഞുചെമപ്പിക്കുന്ന ഹൃദയങ്ങളുടെ പരിഭാഷയെന്ത്...?
പണ്ടെന്നോ കുറിക്കപ്പെട്ടുപോയ അക്ഷരത്തെറ്റുകളെ ഉപ്പിലിട്ടു സൂക്ഷിച്ച ചങ്കൂറ്റം...
ഉടഞ്ഞുപോയ കൂട്ടുകഷണങ്ങളെ പിരിച്ചുചൊരിയാനായി ജീവിതം പിഴിഞ്ഞ അമ്ലത്തുള്ളികൾ.....
തുടക്കം മറന്നോടിയ പന്തയത്തിന്റെ അഴിയാക്കുടുക്കുകളിൽ വഴിമുട്ടിച്ച് വെട്ടിത്തിരുത്തെന്ന് വീണ്ടും പിരിമുറുക്കുന്ന തിരിവുകളിലെ

ഊഷ്മം
***********
ഹൃദയമാണ്
കത്തിച്ചുരുക്കിയൊരു
പന്തമായ്
പേറുന്നതെന്നും
എനിക്കായ്
മാത്രമാണ്
നാലുപാടും നെട്ടോട്ടമോടി
വെട്ടമടിക്കുന്നതെന്നും
നീ പറയുന്നു
നിന്റെയീ വെയിൽച്ചൂടിൽ
എന്റെ പ്രണയമെന്നും വാടിവെളുത്ത്
മുഖം കുനിക്കുമ്പോൾ
നീയതിനെ
നാണത്തിന്റെ മസൃണതയായി
തെറ്റിയറിയുമ്പോൾ
വീണ്ടും നീ പ്രണയിക്കാൻ
ഊഷ്മളമാകുമ്പോൾ
ചുട്ടവഴികൾ കുറുകിത്തണുത്ത
ഉള്ളിടുക്കുകളിലേക്ക്
ഞാൻ വലിയുകയായി
ഇനി നിന്റെ

സ്നേഹമരത്തണൽപ്പോലെ
*********************************** ഹൃദയം കുത്തിയിളക്കി
ഇട്ടതാണൊരു വിത്ത്.
നൊമ്പരപ്പശിമയിൽ
മിഴിനീരും
ആകാംക്ഷകൾ സ്പന്ദിക്കുന്ന
നെഞ്ചടുക്കുകളിലെ
വിയർപ്പും
കലർത്തി
തുള്ളിക്കുന്നിവിടം.
നിമിഷനേരം മതി
മുളപൊട്ടും ചുറ്റിലും
കണ്ണും കാതുമെറിഞ്ഞ്
സ്വരൂപിക്കും
വളക്കൂറ്

കള്ളവണ്ടി കയറിപ്പോയ ഓർമ്മകൾ 
******************************** എൻറെ വിരുന്നുകാരിന്ന്
പുത്തനായിപ്പണിത
തീൻമേശക്കുമേൽ
നിരന്നിരിക്കുന്നരുചികളിൽ
മനസ്സാറാടികളിചിരിവട്ടങ്ങളിലാണ് !! ഞാനിവർക്കൊപ്പം
അച്ഛനമ്മമക്കൾ
വീടുംവച്ച്
മണ്ണപ്പംചുട്ട്
മനംനിറച്ച്
കളിചിരികളുണ്ടത്.…!!' അന്ന്
മരമായി, തണലായി
നീയെത്രവട്ടം
ഞാൻനീട്ടിയമണ്ണപ്പമടർത്തി
നുള്ളിക്കൊറിച്ചിട്ടുണ്ട് ! എന്റെകളിവീടുകൾ
നിന്റെതണലുകളിൽ
ഉണർന്നിരുന്നുറങ്ങിയത്…
ചെറുകാറ്റിന്റെവിരലുകൾ
എന്റെകളിവീട്ടിലെസ്വന്തക്കാർക്ക്
മാമ്പഴംനുള്ളിയിട്ട്
മധുരംവിളമ്പിയത്… കള്ളവണ്ടിക്കയറ്റങ്ങളിൽ
എല്ലാംഒളിച്ചോടി
തിരിച്ചൊരുവരവിൽ
നിന്റെചിതക്ക്മുകളിലല്ലോ
ഞാൻ
സ്നേഹക്കൂട്ടുകൾ
ഈസ്വന്തക്കാർക്കിന്നുവിളമ്പുന്നു… Top of Form

അച്ഛൻ വരുന്നുണ്ട്…
**************************
ചുമരുകൾക്ക്
സ്വപ്നങ്ങൾ തേയ്ക്കാത്ത
ചാളപ്പുര
അച്ഛന്റെ വരവുപോക്കുകളെ
ശപിയ്ക്കുന്ന ഓലപ്പുരയ്ക്കും
ലഹരിഷാപ്പിനുമിടയ്ക്ക്
അച്ഛന്റെ
പകലുണർവ്വുകൾപ്പോലും
മേയാൻപോകുന്ന
ചില്ലറ കാൽദൂരങ്ങൾ…
സൂര്യൻ
പടിഞ്ഞാറ്
കോപിച്ചുതുടുത്ത്
അസ്തമയം കഴിഞ്ഞുള്ള
അസമയം വറ്റു മുങ്ങിപ്പോയ
മൃഷ്ടാന്നത്തിലേയ്ക്ക്
ഉപ്പുനുള്ളിയിടുന്നുണ്ടാവും
കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ…
കള്ളിൻ തികട്ടലുകൾക്ക്
കാതുപൊത്തുന്നുണ്ടാകും
കല്ലുവഴികൾ…. മുൾവേലിക്കരികിൽ
ഒരു ഫണം
നീണ്ടുവരുന്നുണ്ടാകും…
രണ്ടിളംകണ്ണുകൾ
അപ്പോഴേയ്ക്കും
ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക്
നീന്തുന്നുണ്ടാകും…
ഏങ്ങിവലിക്കുന്നൊരു നിഴൽ
നടവഴിയിലേക്കെത്തി
നോക്കുന്നുണ്ടാവും…. ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞോരെല്ലിൻകൂട്
ശാപം കുരയ്ക്കുന്നുണ്ടാകും…
വേലിക്കെട്ടിലെ മുല്ല
ഹും ഹും ന്ന് പറഞ്ഞ്
മൂക്കുചീറ്റാൻ തുടങ്ങും…
ചപ്പിലകൾ കലപിലകൂട്ടി
ചിലയ്ക്കാൻ തുടങ്ങും…
വരണ്ട
സ്നേഹവാലാട്ടി
ചൊക്ലിപ്പട്ടി
മോങ്ങിക്കൊണ്ട്
താക്കിതു കൊടുക്കും..
മോളേ…
ദേ…അച്ഛൻ വരണൂണ്ട്….
കുഞ്ഞുമോള്
ഒളിച്ചോ…

രണ്ടു പേടിക്കണ്ണുകളപ്പോൾ
കാണാമറയത്തേക്കുടൻ
ഊളിയിടും…. !

ഓണക്കിറ്റ് *************** പൂവിളിമൂളക്കങ്ങളിൽ, ഓണത്തുമ്പികൾ വകഞ്ഞുവരയ്ക്കുന്ന മിഴിയെഴുത്തുകളിൽ കൊലചെയ്യപ്പെട്ട വസന്തം പരിഭവിക്കുന്നു....
മണ്ണിരത്തൊഴിലാളികളുടെ പക പകയ്ക്കുന്നു കിളച്ചുഴുതാനില്ലാത്ത മൺപതുപ്പിൽ... വിരിയാൻനാണിക്കുന്നു വസന്തത്തിന്റെ പൂക്കുട !
ഓണയന്നം വിളമ്പിയില്ലെന്നു വയലേലകളോട് പഞ്ഞം പറയുന്നുവോ തുമ്പപ്പൂ ?
തമ്പുരാനിങ്ങെഴുന്നെള്ളുമ്പോൾ ചാണകം പുരളാത്ത മുറ്റത്തെയശുദ്ധിയുടെ പൂത്താലം തിരുത്താനായ് കോപിക്കുമോ...?
മഞ്ഞണിത്തിട്ടൂരങ്ങളിലുടഞ്ഞുപോയ കുപ്പിവളക്കിലുക്കം, ശീലുമറന്ന ഓണപ്പാട്ടുകളുടെ അബദ്ധതാളങ്ങളായി ഓണം പൊതിഞ്ഞെത്തുന്ന കിറ്റുകൾക്കായി
കാത്തിരിപ്പല്ലോ കാലം !

പകർച്ച
***************
വിശപ്പുകളെയും ദാഹങ്ങളെയും
എനിക്കു മുമ്പിൽ
നീ തുറന്നിട്ടപ്പോൾ...
ഞാനടർത്തിയിട്ട
എന്റെ ഹൃദയത്തുണ്ടുകൾ
ആർത്തിയോടെ
നൊള്ളീക്കൊറിച്ച്
വിശപ്പടക്കിയപ്പോൾ... കുടിക്കാനായി നിനക്കു ഞാൻ
ധാരമുറിയാതെ
പെയ്തുതന്നു.... എന്നെത്തന്നെയൊഴിച്ചു തന്നു


കൈവിട്ടുപോയത്
എനിക്കെന്റെ അസ്തിത്വം

വരണം **************
എന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് കവിതയുടെ കൂട്ടിലേയ്ക്ക് നിങ്ങൾക്കായി കവാടം തുറന്നേ കിടപ്പാണ്
ഹൃദയത്തിൽനിന്ന് അങ്കലാപ്പിന്റെ എല്ലാ കറുപ്പുകളും വേവലാതിത്തൊങ്ങലുകളും അഴിച്ചെറിഞ്ഞുവേണം വരാൻ...
വികടവഴികളാണെന്നു ശപിക്കരുത് വാക്കുകൾ ചിതറിക്കിടപ്പാണെങ്ങും
വഴികളിൽ കനത്തകല്ലുകളായോ പൊടിഞ്ഞുടഞ്ഞ പരൽത്തരികളായോ കുഴഞ്ഞുടഞ്ഞ ചതുപ്പായോ തോന്നിയേക്കാം
കൂർത്തമുള്ളുകൾ കോപിച്ച് തറച്ചുകേറാനുള്ള കാലടികൾ കാത്തുകിടക്കുകയാകാം
വഴിയിറമ്പുകളിൽ സ്നേഹം വാസനിച്ച്